Ik heb geen auto. Ik heb mijn fiets of ik neem het openbaar vervoer. Als bewoner van een grote stad heeft dat zo zijn voordelen, zeker in mijn geval. Bij mij om de hoek stoppen diverse trams en op loopafstand is het station.
Naar mijn werk ga ik op de fiets, mijn boodschappen doe ik op de fiets en ik breng en haal mijn dochter naar/van school op de fiets.
Sinds kort breng ik elke donderdag mijn dochter met de tram naar zwemles. Dat gaat goed, ik ben alleen idioot lang van huis. Ik ga om kwart voor 5 de deur uit en ben zo rond kwart over 7 weer thuis. Ik neem een boek mee om de tijd te doden terwijl dochterlief in het water zwemt.
Ik maak ook regelmatig gebruik van de trein en de metro. Mijn geliefde woont in Schiedam en ik ben regelmatig bij hem. Ik hoef maar twee haltes met de metro. Sinds kort is er de OV-chipkaart. Nu ben ik in het bezit van een NS kortingskaart en die kan ook opgeladen worden en in de metro worden gebruikt.
Zaterdagmiddag ging ik naar Schiedam en moest daar mijn OV-chipkaart opladen. Tot mijn grote vreugde ging dat probleemloos. Ook het passeren van de poortjes ging goed.
Op zondag bleef ik ook in Schiedam slapen. Dat houdt dus in dat ik erg vroeg de deur uit moest omdat ik een treinkaartje moest kopen. Ik stapte op de metro (ging probleemloos door het poortje) en op station Schiedam stapte ik weer uit. Om een treinkaartje te kunnen kopen moest ik weer door het poortje. En toen ging het mis. Iedereen voor mij ging soepel erdoor, maar ik bleef halverwege klemzitten. Nou ja, mijn arm met weekendtas was het poortje door toen die sloot. Een vreemd gezicht en wat ik ook deed (hard duwen), de poort bleef dicht.
Gelukkig was er een man achter mij zo aardig om zijn pasje te scannen zodat wij er gezamenlijk (in een heel rap tempo) door heen konden.
De verdere reis verliep gelukkig voorspoedig, ik kwam zelfs ruim op tijd aan op mijn werk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten