donderdag 19 februari 2009

Nog steeds beperkt houdbaar


De afgelopen week was er in 'De Wereld Draait Door' een item over schaamlipcorrecties. Een plastisch chirurg liet een filmpje zien waarin een soort van slager een correctie op een foute manier uitvoerde en had daar (terecht) commentaar op. Niemand houdt ervan als mensen hun werk niet naar behoren uitvoeren.
Wat mij zorgelijk stemde, was het feit dat er werd gesproken over schaamlipcorrecties alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Ja, ja, nog even en we lopen allemaal rond als klonen van elkaar; strak, uitdrukkingloos en onbehaard op de juiste plekken.
Ik heb altijd geleerd dat geen enkele vrouw er hetzelfde uitziet van onderen. Trouwens, dat geldt ook voor de rest van het lichaam. We hebben allemaal iets eigens, iets unieks en dat schijnt niet goed te zijn tegenwoordig. We moeten op elkaar lijken. Dat praat de media ons aan en dat praten we elkaar en onszelf aan.
De documentaire 'Beperkt Houdbaar' van Sunny Bergman heb ik gezien op televisie en dat vond ik schokkend. Zij duikt in de wereld van de plastische chirugie en gaat ook langs bij een arts in de V.S.
Hier een klein stukje van de documentaire van Sunny Bergman.
Wil je meer weten over Sunny Bergman en de documentaire, dan klik je hier.

dinsdag 17 februari 2009

Openbaar vervoer

Ik heb geen auto. Ik heb mijn fiets of ik neem het openbaar vervoer. Als bewoner van een grote stad heeft dat zo zijn voordelen, zeker in mijn geval. Bij mij om de hoek stoppen diverse trams en op loopafstand is het station.
Naar mijn werk ga ik op de fiets, mijn boodschappen doe ik op de fiets en ik breng en haal mijn dochter naar/van school op de fiets.
Sinds kort breng ik elke donderdag mijn dochter met de tram naar zwemles. Dat gaat goed, ik ben alleen idioot lang van huis. Ik ga om kwart voor 5 de deur uit en ben zo rond kwart over 7 weer thuis. Ik neem een boek mee om de tijd te doden terwijl dochterlief in het water zwemt.
Ik maak ook regelmatig gebruik van de trein en de metro. Mijn geliefde woont in Schiedam en ik ben regelmatig bij hem. Ik hoef maar twee haltes met de metro. Sinds kort is er de
OV-chipkaart. Nu ben ik in het bezit van een NS kortingskaart en die kan ook opgeladen worden en in de metro worden gebruikt.
Zaterdagmiddag ging ik naar Schiedam en moest daar mijn OV-chipkaart opladen. Tot mijn grote vreugde ging dat probleemloos. Ook het passeren van de poortjes ging goed.
Op zondag bleef ik ook in Schiedam slapen. Dat houdt dus in dat ik erg vroeg de deur uit moest omdat ik een treinkaartje moest kopen. Ik stapte op de metro (ging probleemloos door het poortje) en op station Schiedam stapte ik weer uit. Om een treinkaartje te kunnen kopen moest ik weer door het poortje. En toen ging het mis. Iedereen voor mij ging soepel erdoor, maar ik bleef halverwege klemzitten. Nou ja, mijn arm met weekendtas was het poortje door toen die sloot. Een vreemd gezicht en wat ik ook deed (hard duwen), de poort bleef dicht.
Gelukkig was er een man achter mij zo aardig om zijn pasje te scannen zodat wij er gezamenlijk (in een heel rap tempo) door heen konden.
De verdere reis verliep gelukkig voorspoedig, ik kwam zelfs ruim op tijd aan op mijn werk!

vrijdag 13 februari 2009

Two wolves

One evening an old Cherokee told his grandson about a battle that goes on inside people.

He said,

“My son, the battle is between two “wolves” inside us all. One is Evil. It is anger, envy, jealousy, sorrow, regret, greed, arrogance, self-pity, guilt, resentment, inferiority, lies, false pride, superiority, and ego. The other is Good. It is joy, peace, love, hope, serenity, humility, kindness, benevolence, empathy, generosity, truth, compassion and faith.”

The grandson thought about it for a minute and then asked his grandfather,

“Which wolf wins?”

The old Cherokee simply replied,

“The one you feed.”



Lakota Wolf Preserve
Originally uploaded by Harrier

maandag 9 februari 2009

Maandag (weer een weekend voorbij)

Nog twee weken werken en dan een week voorjaarsvakantie. Ik moest dat even opschrijven, want ik ben momenteel erg moe en zou best vakantie willen. Nog even volhouden dus!
De weekenden vliegen voorbij en de weekdagen trouwens ook. Zaterdag met mijn dochter een stukje gewandeld in de buurt. Allebei een camera mee om plaatjes te schieten. Laat dat maar aan ons over. Dochterlief heeft een heel eenvoudig apparaatje waar zo'n vijftig foto's op kunnen. En dat volschieten doet zij binnen no time, met de camera in één hand.


Deze foto vind ik persoonlijk wel een hele aardige geworden. Het was heerlijk weer, de zon scheen vrolijk. Maar toen die verdween werd het gemeen koud.
Zelf heb ik ook foto's gemaakt. Deze vind ik mooi

woensdag 4 februari 2009

School en nog meer...


Inmiddels, na nog meer scholen te hebben bezocht, heeft zoonlief een keuze gemaakt. Zijn vader en ik hadden een kleine selectie gemaakt waaruit gekozen kon worden. Afgelopen zondag werd ik opgebeld met de mededeling dat er gekozen was.
De dag ervoor hadden we twee scholen bezocht en één van die twee is het geworden. Die andere was echt waardeloos. Nogal elitair en rommelig. Geen docent/rector die bij de ingang stond, geen plattegrond en geen proeflessen. Het was er erg druk, dus ik denk dat de school bij een bepaald publiek erg populair zal zijn. Het zal de school waarschijnlijk een worst zijn wat ik ervan vind, want ze krijgen toch genoeg aanmeldingen en zullen waarschijnlijk gaan loten.
Ik zal geen namen noemen.
De school die het geworden is, pakte de open dag heel anders aan. Een rector bij de ingang die ons welkom heette. En die er bij het verlaten van het pand ook weer stond, om te vragen hoe zoonlief het ervaren had. Een aardige scholiere die ons en zoonlief op sleeptouw nam en van alles uitlegde. Er was ook nog een proefles wiskunde, tot grote vreugde van mijn zoon. Gelukkig was het publiek een afspiegeling van de maatschappij. Je begrijpt het al, ik ben zeer tevreden met de keuze van mijn zoon.